Large Constellations of Small Satellites: The Good, the Bad, the Ugly, and the Illegal

[EN]

David A. Koplow [*]

The most exciting and far-reaching contemporary developments regarding human activities in outer space arise from the recent drastic reductions in the costs of building, launching, and operating satellites, and from the concomitant sudden emergence of large constellations of small, inexpensive, privately-owned spacecraft. These satellites—devoted to highly remunerative functions such as communications (bringing high-speed, affordable internet to underserved constituencies), remote sensing (facilitating land use planning, weather forecasting, and emergency search and rescue), and support for military operations (in Ukraine and elsewhere)—already number in the thousands and will soon reach the tens of thousands.

But in addition to generating billions of dollars of revenue, these new constellations also raise a series of profound and unprecedented legal, economic, and social problems. The first concerns congestion of the most favored low-altitude orbital slots and the associated dangers of interference, collisions, and debris. This is a classic “tragedy of the commons,” where each participant is incentivized to exploit a shared resource too intensively, without husbanding it for the longer term. A second problem arises from the interference that the new satellite swarms cause for astronomy. An overflying satellite will disrupt an observatory’s ability to peer into far-distant space in pursuit of scientific discoveries. The satellite’s passage leaves an obnoxious white streak across the telescope’s images, obscuring the effort to collect and interpret faint data. Third, the growing armada of private satellites is increasingly used for military and intelligence purposes, obliterating the fundamental requirement under the longstanding international law of armed conflict to preserve a vital “distinction” between military and civilian objects and to achieve physical “separation” between those types of assets.

This Article examines the growing number of soon-to-be-ubiquitous constellations of small satellites and the three aforementioned special problems they pose. It also suggests some legal reforms to combat the dilemmas and temper an otherwise dangerous renewal of an unconstrained and unproductive international race to space. Among the recommendations are a call for the prompt development of additional legally-binding and non-legally-binding standards for allocating orderly access to shared space, measures of accommodation for rivalrous users of space, and greater separation of military and civilian space assets.

[*] Scott K. Ginsberg Professor of Law, Georgetown University Law Center. The author gratefully thanks Michael R. Cannon, Robin J. Frank, and Christopher D. Johnson for their usual insightful and deft commentary on an earlier draft of this Article, and Natasha Sarna for exceptional research assistance throughout the project.

[GR]

Οι πιο συναρπαστικές και μακροπρόθεσμες σύγχρονες εξελίξεις σχετικά με τις ανθρώπινες δραστηριότητες στο διάστημα προκύπτουν από τις πρόσφατες δραστικές μειώσεις στο κόστος κατασκευής, εκτόξευσης και λειτουργίας δορυφόρων, καθώς και από την ταυτόχρονη ξαφνική εμφάνιση μεγάλων αστερισμών μικρών, φθηνών, ιδιωτικών διαστημοπλοίων. Αυτοί οι δορυφόροι - αφιερωμένοι σε εξαιρετικά επικερδείς λειτουργίες όπως οι επικοινωνίες (προσφέροντας υψηλής ταχύτητας, προσιτό διαδίκτυο σε υποεξυπηρετούμενες κοινότητες), η τηλεπισκόπηση (διευκολύνοντας τον πολεοδομικό σχεδιασμό, την πρόβλεψη καιρού και την έρευνα και διάσωση σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης), καθώς και η υποστήριξη στρατιωτικών επιχειρήσεων (στην Ουκρανία και αλλού) - ήδη αριθμούνται σε χιλιάδες και σύντομα θα φτάσουν τις δεκάδες χιλιάδες.

Αλλά εκτός από τη δημιουργία δισεκατομμυρίων δολαρίων εσόδων, αυτοί οι νέοι αστερισμοί εγείρουν επίσης μια σειρά από βαθιά και πρωτοφανή νομικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Το πρώτο αφορά τη συμφόρηση των πιο ευνοϊκών τροχιών χαμηλού υψομέτρου και τους συναφείς κινδύνους παρεμβολών, συγκρούσεων και συντριμμιών. Πρόκειται για μια κλασική «τραγωδία των κοινών», όπου κάθε συμμετέχων έχει κίνητρο να εκμεταλλευτεί έναν κοινό πόρο πολύ εντατικά, χωρίς να τον διαχειρίζεται για το μακροπρόθεσμο. Ένα δεύτερο πρόβλημα προκύπτει από την παρεμβολή που προκαλούν τα νέα σμήνη δορυφόρων στην αστρονομία. Ένας δορυφόρος που πετάει από πάνω θα διαταράξει την ικανότητα ενός παρατηρητηρίου να κοιτάζει στο μακρινό διάστημα σε αναζήτηση επιστημονικών ανακαλύψεων. Το πέρασμα του δορυφόρου αφήνει μια ενοχλητική λευκή γραμμή στις εικόνες του τηλεσκοπίου, επισκιάζοντας την προσπάθεια συλλογής και ερμηνείας αμυδρών δεδομένων. Τρίτον, ο αυξανόμενος στόλος ιδιωτικών δορυφόρων χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο για στρατιωτικούς και πληροφοριακούς σκοπούς, εξαλείφοντας την θεμελιώδη απαίτηση σύμφωνα με το μακροχρόνιο διεθνές δίκαιο των ένοπλων συγκρούσεων να διατηρηθεί μια ζωτική «διάκριση» μεταξύ στρατιωτικών και πολιτικών αντικειμένων και να επιτευχθεί φυσικός «διαχωρισμός» μεταξύ αυτών των τύπων περιουσιακών στοιχείων.

[*] Καθηγητής Νομικής Scott K. Ginsberg, Νομικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Georgetown. Ο συγγραφέας ευχαριστεί θερμά τους Michael R. Cannon, Robin J. Frank και Christopher D. Johnson για τα συνήθως διορατικά και επιδέξια σχόλιά τους σε ένα προηγούμενο σχέδιο αυτού του Άρθρου, καθώς και τη Natasha Sarna για την εξαιρετική ερευνητική βοήθεια σε όλο το έργο.

Source: https://harvardnsj.org/